Bu hafta, Alaeddin Özdenören'in yeni çıkan son kitabından (Bütün Şiirler, Hece yay.) çok sevdiğim bir şiirini bu köşenin misafiri yapmayı düşündüm. Bu şiiri her okuyuşumda, hayatı şiirle anlamlandırmada kendisine çok şey borçlu olduğumu daha fazla hissediyorum.

KALBİM SAĞ YANIMDA

Kalbim sağ yanımda çarpıyor
İçimde döngün bir ay kabarırken
Ki göz evlerinin ardından içeri
Ağlamak barışı sağlar mı ki
Ağ bozumu serpme sularla.

Açık deniz sofrasında
Sonsuz dağlarını denizlerin
Aşarak üstlerinden bir bir
Bir ince yelkenlidir
Altın çağı getirir
Göğü emziren mızraklar genç omuzlarında
Ve yukardan aşağı
Göğüsleyerek güneşi
Getirir ve bağlar korsan çağımıza
Yerinden oynayan kopan bir fırtına gibi
Kalbim sağ yanımda.

Öldü çünkü öylesine gençti
Ölümle hayatın arasında sıkışan gözleri
Bana aralık bakışlı gözleri
Kentin kanındaki hücreye ilişti.

Bağrında yamru bir kalkan

Gençlik ince bir kanken kulaklarında

Ağzında ay köpürdü.

Feryadı soğuk aynalarında

Eridi gitti kentin

Göğü tutan o billûr ses

Ulaştı geldi bana

Kalbimin sağ yanına

Her gece mermi gibiyim yatağımda

Gök sularından savaş alanlarından arta kalan
Güz değirmeni kalbim
Bahar sularıyla çalışıyor
Kalbim sağ yanımda çarpıyor.

İHSAN DENİZ

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu