Yargıtay ile MİT arasındaki kavga biteceğe benzemiyor; tam "Yavaşladı" derken yeni belge ve bilgiler ortalığa dökülüyor. İstihbarat örgütüyle kapışmayı göze alanın böyle sürprizlere katlanması gerekir. Ancak, bir gerçek de ortada: Suçlamalar ne kadar ciddi olursa olsun suçlananın da eli armut toplamıyor; onun elindeki güçle etrafına ördüğü zırhı delmek de mümkün değil. Kavga, öyle anlaşılıyor ki, kurumların itibarını müthiş zedelese de kişilere bir zarar vermeden sürebildiği kadar sürecek...

Kavganın taraflarının yargı ve istihbarat örgütü olmasının bir anlamı olabilir mi acaba?

Bu soruya cevap ararken Türkiye'nin yeni bir aşamasına geçme hazırlığı içinde olduğu Avrupa Birliği (AB) sürecini akılda tutmak şart. Siyasî yapısını ve devletin kurumlarını, 'Kopenhag kriterleri' ile uyumlu duruma getirme çabasında Türkiye; bu uğurda daha önce aklından bile geçirmediği köklü değişiklikleri göze alıyor. İdam uygulamasına son verdi; uzun yıllardır 'tabu' sayılan pek çok konuyu gündeminden çıkarmayı da başardı. Sadece yapısal bir değişim yaşanmıyor ülkemizde; devletin çeşitli kurumları da yeni dönemi göz önünde tutarak kendilerini yeniliyorlar. Bu kadar köklü değişikliğin bu denli kısa süreye sıkıştırıldığı bir 'dönüşüm projesi' dünyada da sık görülmez.

En hantal sayılan ve 'değişmez' sanılan kurumların bile yeni duruma ayak uydurma gayretine girdiğinin sezildiği günümüz ortamında, iki kurumun etraflarındaki değişimin farkında olmaksızın yollarına devam ettiği gözlerden kaçmıyor. Bu iki kurum, evet tahmininiz doğru, yargı ve MİT... Meclis'in çıkardığı yeni yasaları özgürlükçü yorumla uygulamada isteksizliği aşikâr yargının; istihbarat örgütü ise -herhalde teknolojik açıdan kendisini yenilemiştir ama- ülkeyi etkisi altına alan yeni söyleme ayak uydurma niyetini dışa vurmuyor. Konuyu daha önce işlerken 'demokratik istihbarat' kavramını kullanmıştım; eski Doğu Bloku ülkelerinin dahi benimsediği istihbarat alanındaki yeni anlayıştan MİT henüz çok uzakta.

Yargı ve MİT, herhalde daha çok bu özellikleri yüzünden, medya aracılığıyla ve herkesin gözü önünde 'kavga' etme noktasına gelebildiler...

Bu durum çıplak gözle görünür hale gelmediği için henüz herkes tarafından fark edilmese de, en az birbirlerine giren taraflar kadar bu kapışmadan zarar görecek bir kurum daha var: Medya... Okur ve izleyicilerin, daha şimdiden, "Neden acaba?" sorusunu sordukları işitilebiliyor. Devletin birbirine giren iki kurumundan birini diğerine tercih ettiği, bazı bilgileri perdelerken bazı aşırılıkları sayfalarına/ekranlarına yansıttığı yönünde kanaat oluşuyor medya tüketicisinde. Ortalık durulduğunda, hiç kuşkunuz olmasın, medya da bu gelişmeden zarar görecektir.

Medyanın derdi de aynı: Değişmeye direnmek... Muhabirleri hep benzer sorular soran, haberleri "O dedi, bu dedi" sığlığından öte bilgi içermeyen, yazarlarının bazısı 30 yıl önce bir konuya hangi açıdan yaklaşıp hangi fıkrayla ona 'derinlik' katıyorsa bugün de aynını yapan bir medya bu. Bürokrasi değişir, siyaset yeni kurallara uyum sağlar, iş dünyası hayatı her sabah yeniden kurma cesareti gösterirken, medyanın merkezinde en küçük bir kıpırdama sezilmiyor. Kavgayı yönlendiren gazetelere ve onlarla aynı grup içindeki tv kanallarına bakınız, 'değişim' sözcüğünden korkan, bugünü biraz sonra yerini eski düzene bırakacak bir karabasan olarak gören bir zihniyetle yönetildiklerini anlayacaksınız. Mezarlıktan geçerken korkudan ıslık çalan çocuk gibiler; ıslıklarının melodisi bile değişmiyor...

Kavga bir gerçeği bütün açıklığıyla dışa vurmakta: Günün normu değişimdir ve değişime direnmeye kalkanlar, ne yaparlarsa yapsınlar, gülünç duruma düşürmekten, başında bulundukları kurumların saygınlığını zedelemekten kendilerini kurtaramazlar...

Ölçü neydi, hatırlayalım: Eski hal muhal, ya yeni hal, ya izmihlâl...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu