Sözümüzün başında işin gerçeğini söyleyelim.. İtiraz edenimiz olmazsa, Türk Milli Takımı Futbol tarihimizin en güçsüz rakibiyle oynadı. Liechtenstein'i küçümsemek ya da hafife almak haddimiz değil ancak işin gerçeği gene böyle bir ekibi milli takım olarak görmenin de pek mümkünatı yok.

Nüfusu Ali Sami Yen Stadı'nın dolusundan bile az. 32 bin insanın yaşadığı Liechtenstein'in futbol ligi yok. Ordusu da bulunmayan bu minicik ülkede kurulan tek takım İsviçre 2. liginin 4. sırasında..

Evet işin aslı bu....

Kimisi esnaf, kimisi memur, kimisi de serbest işle uğraşan Liechtenstein karşısında oynadığımız futbolun uzun uzadıya yorumunu yapmak asıl çare olmaz. Yine de sahaya dönüp şöyle bir baktığımızda gözümüze çarpan gerçekleri sıralayalım...

Milli Takımımız kafasına göre oynadı. Beraberlik dakikalarında, baskılı, ciddi ve rakibini hafife almayan bir tavırdaydı. Geçen dakikalar ve atılan goller Türkiye'nin futbol pozitiflerini birer birer negatife indirdi. İlk yarıda Liechtenstein'i kendi ceza alanına kilitleyen Millilerimiz ikinci yarıda değiştirdikleri hüviyetle rakiplerinin bir kopyası oldular.

Arif alınmasın, Rüştü Türkiye'de, huzurlu işlerle olan bir futbolcuydu. Bilhassa, ikinci yarıda kaptırdığı toplar Türkiye kalesine gol olarak geri döndü. Bir de şunu vakit geçirmeden söyleyelim. Şenol Güneş'in İlhan Mansız ve Arif ikilisi iş yapacak kabiliyeti ve kapasitede görülmedi. Türkiye belki Liechtenstein maçını kazandı ama Arif ile İlhan'ın yan yana oynayacağı diğer maçlarda şansı pek fazla olmaz.

Liechtenstein maçı böyle bitti. Uyumlu ve de uyumsuzlukları bir arada gördük. Dünya futbolunun ana okulunda idiler.

Klasmana giremeyen bu ülkenin karşısında zaman zaman gösterdiğimiz futbol eksikliği Dünya üçüncüsü Türkiye'ye pek yakışmadı doğrusu...

TURGUT KOLOĞLUGİL

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu